Ik snap er niks van. Waar zijn ze nou, waarom blijven ze niet bij mij? Zó zijn we nog lekker samen aan het snuffelen in het gras, zó zijn ze weg. Ik hoor ergens wel wat roepen en fluiten, maar ze lopen de verkeerde kant op. Een paar dagen geleden heb ik bij Frits gespeeld, dat was heel gezellig. Moeten we Frits dan niet naar zijn huis brengen? Waarom lopen ze daar niet heen?

Het roepen klinkt verder weg. Komt dan weer dichterbij. Ze zijn in de buurt. Ik hoef toch zeker niet te komen als ze me roept? Kom maar hierheen. Ik hou me gedeisd, wit is blijkbaar een goede schutkleur in dat kleef- en fluitenkruid. Hihi, ze lopen vlak langs maar zien me lekker niet, ik geef geen kik.

Het duurt wel lang zeg. Geen idee welke routes ze allemaal aflopen om mij te zoeken. Ik had terug naar huis kunnen lopen. Of de gewone weg rechtdoor. Of dwars door en dan langs de huizen. Maar ik zit hier wel goed, laat hen maar zoeken. Het halve dorp door en vast aan iedereen vragen of ze een witte wolbaal hebben gezien. Maar ik zit hier gewoon, te genieten van mijn vrijheid.

Ha, daar is Perry! Mijn grote krullerige vriend. Wil je spelen? Perry snapt ook niet waarom zij niet bij me is, maar spelen, dat lukt de oude vriend wel. Zijn mens doet iets met zijn mobieltje, we blijven waar we zijn. Spelen! Jammer dat Frits er niet bij is.

Een hele poos later, we zijn met zijn drieën een klein stukje verder gelopen, komt ze aangehijgd. Oké, laat ik nou maar naar haar toe rennen, als ze dat dan zo graag wil. Hop, gelijk heb ik die strop om mijn nek. Bah, het was net zo gezellig. De mensen blijven nog een beetje kletsen. Heel rap wandelen we vervolgens naar huis waar Frits op ons wacht. Ik blijf maar braaf naast haar, zo te voelen is ze niet zo blij met me. Ik vrees dat ik de komende tijd niet meer los mag lopen….

---