IK SCHRIJF
Omdat ik de golven niet tegenhouden kan, schrijf ik.
Omdat ik de wolken niet vangen kan, schrijf ik.
Omdat ik de tijd niet stilzetten kan, schrijf ik.
Omdat ik niet zingen kan, schrijf ik.
Seizoenen gaan en komen.
Vreugde en verdriet, ze komen en gaan.
Intussen schrijf ik.
Schrijf ik de fonkelingen, als kostbare bedeltjes.
Goud-glinsterende momenten, melodie fragmenten.
Dierbare herinneringen aan toen de tijd heel eventjes stil stond.
Ik probeer me zoveel mogelijk aan de regelen der Nederlandsche Taal te houden… behalve daar waar ik het met opzet niet doe. Woorden als oto, nix, strax, zijn zo ingebakken in mijn vingers, dat mijn spellingscontrole er geeneens van op tilt slaat. Andere woorden verzin ik ter plekke, omdat ze de situatie of kwestie preciezer duiden dan onze taal kan doen.
fonkelingeninhetzand.com 