Mens
Een huis vol spullen:
een leven lang verzameld,
steeds bewaard uit sentiment,
in het hiernamaals
zonder bestemming.
31-07-21
Opnieuw. Wederopbouw!
Al het macabere
als donker decor
voor schone kunsten.
De spotlights op groei,
op kleur, op bloei.
Zij, in de coulissen,
de acteurs die er speelden.
Wij, het publiek in het heden.
08-05-2021, Artillerie Inrichting Hembrug
1967
Ansichtkaart van toen
De haven, de auto’s, waar
zijn ze gebleven?
Het leven, toen eenvoudig,
is nu zo ingewikkeld.
Het verlangen naar die tijd
zal misschien nooit slijten, de
herinnering zal blijven.
29-10-20
Wat trek ik aan vandaag
is dezer weken geen lastige vraag:
een t-shirt en een korte broek
fini, voilà c’est tout!
26-08-20
Het aftellen is begonnen.
We hebben een nieuw tentje en
nieuwe luchtbedden,
een oude auto en een oud karretje.
We tellen de dagen.
Dan pakken we ons boeltje
en vertrekken
simpelweg naar de zon.
We tellen de dagen!
04-07-20
Als je onsterflijk zou zijn
zou je elke keer
opnieuw een keer
moeten beleven:
elke keer de vreugde
en evenzo elke keer
het verdriet.
20-05-20
Vier mei
In de hele straat in elke stad
wappert vandaag de vlag halfstok.
Oorlogen en epidemieën,
natuur- en vliegtuigrampen,
elk huis gedenkt voor zich.
Wij
Voor de vaders in de oorlog
van mijn moeder en van mijn vader.
Voor onze vaders, heel veel later.
Voor die schoolvriend, zo bizar.
Voor mijn vriendinnen, nog zo jong.
Voor mijn lieve vriend, veel, zoveel te vroeg…
Waai, vlag, wapper!
Stuur mijn gedachten
de vrijheid in.
4 mei 2020
Uit eten gaan of naar de film,
wat we voorheen maar zo zelden deden,
worden nu schijnbaar
onbedwingbare behoeftes:
verlangen naar wat onmogelijk is.
We blijven toch gewoon
allemaal maar mensen…
17-04-20
Zijn wil ik de zee,
met al zijn golven
diep ondoorgrondelijk
zacht aan de stranden en
woest bij de rotsen,
zo de zee is wil ik zijn.
Alles wordt de zee vergeven
de zee is overal welkom.
Zo de zee is wil ik zijn.
09-01-20
Naïef,
bellen blazend in de tijd
een wereld van schone schijn
vrolijk roze groen en geel en blauw
zo luchtig en vluchtig
het bestaat en toch ook niet
-priek- en het is weg, verdwenen
geblazen in de tijd
bubbels en luchtige babbels
21-10-19
Een fietshelm kopen.
Zó vervelend:
iets te moeten kopen
waar je eigenlijk een hekel aan hebt.
Zo naar. Zo lelijk.
Maar zo verstandig…
Bah.
23-08-19
De onrust in mijn lijf
verhindert de duif niet
naast mijn stoel te drinken
uit de vijver,
terwijl de merel baddert
in het vogelbad
en de vlaamse gaai,
gedoogd door duif en merel,
de vruchten uit de prunus steelt.
09-07-19
Keek ik eerst
door een sleutelgat
toont zich nu de wereld
door een openstaande deur.
12-04-19
In de trein
schuift een grijze wereld aan me voorbij.
In het treinstel brandt de kachel
buiten is het stil en koud.
Zo, zachtjes, glijden wij
over het spoor aan de wereld voorbij.
31-01-19
Op het verjaardagsfeest
maken de familieleden
de puzzelstukjes compleet.
15-09-18
De wereld is fijn overzichtelijk
vanuit mijn gouden vogelkooi,
met zelf-gesmede tralies
veilig en geborgen.
augustus 2018
Eindelijk is het mooi weer
voor een dagje naar het strand
blauwe lucht en zonnebrand
liefje, wat wil je nog meer
25-07-18
Het wiel des levens draait,
een heel nieuw jaar
ligt open en vrij.
De toekomst wacht,
het levenswiel draait.
09-07-18
Glimlachende godengezichten
verrijzend uit het woud
kijken wakend op me neer.
Vriendelijk en vredig,
mystiek van eeuwen oud.
In stilte en rust
nederig,
glimlach ik terug.
Angkor – Cambodja, 17-06-18
Bonjour tristesse
De stad is in mist en water gehuld,
paukengeroffel buldert door de baai.
Donkere wolken botsen in felle flitsen,
van knetterend vuurwerk.
Als kanonschoten en gewerengekletter,
bliksemt het achter mijn oogleden.
27-04-18
herinneringen,
cirkels in verleden tijd
niets is meer hetzelfde
loze woorden in loze lucht
luchtspiegelingen.
20-04-18
vluchtheuvel
terwijl het verkeer langs me heen raast
staat mijn leven stil als in
het oog van een orkaan verken ik
voorzichjes de randen van de toekomst
hoe hard, snel, zwart, scherp, diep, steil
veilig op mijn vluchtheuvel
06-04-18
Uit de plooien van de vitrages
kruipen als mieren
kleine autootjes uit een nest
op weg naar waar
en terugkerend van daar,
constante stroom
heen en weer van waar naar daar
gaan de autootjes als mieren.
21-03-18
Ik trek mijn baantjes,
één voor één,
een kleine turkooizen libelle zweeft
roerloos naast me mee.
Witte wolken
passeren hemel-blauw,
helle zon breekt door.
Parasol zorgt voor schaduw
op alweer een warme dag.
18-03-18
Vaarwel vervaagt, schijnbaar moeiteloos voortkabbelend, weg-dobberend
op de golfjes van de voortdurende stroom in de tijd uit het zicht,
door de wind voortgedreven, langzaam verdwijnend in het niets.
De wind waait voort, onstuimig, stormend, voortrazend,
of verstild, een zucht zacht blazend,
souvenirs gegrift in stenen tijd achter latend.
Doch schrikken vluchten herinneringen snaterend rauw en schel,
aandacht vragend vanuit verdwenen verte, dan steekt weer de ijzige pijl
in het hart van vaarwel.
02-03-18
Het pad is stil,
met alleen mijn gedachten.
Een dor-dwarrelend blad schrikt op.
Het pad is weer stil.
16-02-18
Carol of the bells
Cirkelend zingen,
buitelen, duikelen
in magische kringen
helder-glazen klokken
op glinsterende wind.
03-12-17
dromen van:
somewhere over the rainbow
van: ooit, stel dat, misschien, weet je veel….
….allemaal:
somewhere over the rainbow
je staat in bijbehorende regenbui
en kijkt niet naar de zon
maar staart je blind op
de imaginaire, vluchtige regenboog…
je kunt links, je kunt rechts
alle kanten op
het is groen: ga!
06-11-17
kind van mij
voeten in het zand
water dat overspoelt
en dieper laat zinken
zand en golfslag
ademen ruimte
in de leegte stil
mijn kind
Port Elizabeth, Zuid-Afrika, 04-09-17
Zomaar een muur
zomaar een ruïne
zomaar een oude kerk
gewoon hier,
midden in het dorp.
Bergen, 29-08-17
Kleinschalig zwerven.
Beuken en ceders werpen
zachte schaduwen
op de zerken.
28-08-17
slaap
laat de tijd verglijden
woordeloos
handen in handen
adem in adem
stil
adieu
28-07-17
herinneringen
verleden
kamertjes
herinneringen muziek
als stoeptegels
staptegels
voetstappen
in een toekomst die NU is
toekomstmuziek
in het heden nu
wat zijn de stoeptegels voor de toekomst
van morgen?
06-07-17
stoorfrequentie
het zoemt verloren
heimwee en
herinnering
verloren voordat
het verloren ging
het zoemt:
verloren…
04-05-17
Oblivion
we vloeken
we zuchten
we zouden zoeken
we zouden vinden
we wrikten
we wrochtten
we vonden
wat we zochten…
maar nu zoek ik
en zucht ik
vloek ik
en vlucht ik….
vergetelheid.
23-04-17
Ik zag gisteren door het raam
twee tortels tortelen op de schutting.
Vogels doen vanzelf waar ze goed in zijn,
malen niet om regen,
gaan en vliegen,
gewoon met de seizoenen mee.
Alles is zo relatief,
wat maakt de mens het nodeloos
hopeloos ingewikkeld.
09-03-17
Lijnenspel
hoog in de kou
doelgerichte lijnen zwerven
tegen het blauw
van hot naar her
van hier naar ergens
schipper mag ik overvaren
pilootje mag ik mee
02-04-17
De kermis draait op volle toeren, oorverdovend.
Je neemt blindelings dapper de eerste
stap, en nog een stap
de mallemolen in.
Hopend niet de bocht uit de bocht te vliegen
draai je mee, je rondjes
in de molen.
Ja, de kermis is een hel
maar je weet: de volgende morgen is alles anders.
Je staat weer met beide benen op de grond,
een nieuwe dag,
het terrein weer schoongeveegd, de kater voorbij.
Na de kermis in de hel
schijnt de zon tussen de wolken.
05-01-17
Eelt op je ziel
Zo’n harde dikke laag eelt dat
de scherven van je hart
onverwacht scherp
kloven snijden tot op het bot.
05-01-17
wens
warmte, liefde, al het goede
een nieuw jaar
licht
31-12-16
vloeibaar toch breekbaar
als glasheldere golven stukslaand
in regenbogen op de rotsen
woeste pracht tot rust op het natte zand
alles doordringend
harde kanten weggeslepen
vloeibaar tot de zachte kern
brengt die ene druppel licht tot vonken
liefde
21-12-16
gedachten!
wees stil
ga liggen, strek je uit
word glad
als een spiegelgladde zee
vlak voor de maan haar zilveren invloed loslaat
word vlak als de zee
vlak voordat de zon
het vuur de hitte
de golven de gedachten
weer opzweept
af en aan rollend en brekend
word vlak, word glad
wees stil!
22-12-16
Uitzichtloos.
Je staart uit het raam roerloos versteend,
ziet de kracht, het schoon, kleurig vertoon, het vuur.
Je verwijt vertwijfelend de natuur in al zijn pracht
de bestaansonzekerheden der mensen-aard
van kwetsen en worden gekwetst.
Hoeveel zeer en pijn kun je een oud lijf kwijt
22-11-16
hoe meer mensen praten
hoe meer fouten ze maken
de misverstanden, het onbegrip
on-verstaan,
onvermogen
hoe meer mensen praten
te meer
moet ik zwijgen
29-10-16
Je probeert iets te zeggen
maar er wordt niet geluisterd
je probeert iets te duiden
maar het wordt niet opgemerkt
dus blijf je
stom
29-10-16
Rechte weg,
rijen ver, evenzo rechte,
herfst-getooide bomen,
veelkleurig, in het namiddag zonlicht.
Evenzo veelkleurige,
zojuist opgestegen, luchtballon
boven Klein Kremlin in de polder
bekijkt mij in mijn otootje van nabij
op de lange rechte weg.
28-10-16
Jazz á Vienne
Muzieknoten op het einde van de gang,
dynamische, levendige kringels op het blauwe tapijt.
Voor de toiletten in de lobby
daal je via een wenteltrap af in de catacomben.
Ook daar, in de toiletten vrolijke dansende muzieknoten op de muur
en het silhouet van een saxofonist in zwart/wit.
Jazz á Vienne
Vienne, 17-07-16
Olifant in de porseleinkast, raakt door zijn servies heen.
Het enige wat rest zijn een paar ouwe trouwe tinnen kroezen,
die gebutst, lek en wankel op de planken proberen te blijven staan.
Maar waarmee wordt strax het staatsbanket gegeven?
29-04-16
← ga naar natuur
fonkelingeninhetzand.com 