De hele week heb ik elke avond op een tuin- of eettafel gelegen zodat ze mij konden borstelen. Daar moeten ze namelijk goed op oefenen, anders komen er vervilte klitten in mijn prachtige puppy-donzen vacht. En als je die eruit moet wurmen, zijn we allemaal niet blij. Ik leg me er tegenspartelend bij neer. Maar …
Gaat de deurbel, moet ik in de gang wachten. Wat een onzin, ben ik een waakhond of niet soms? We krijgen bezoek, ik hoor tenminste een hoop geblaf en gelach, daar moet ik toch zeker bij zijn! Grote verrassing, een innig weerzien met mijn eerste baasjes en mijn mama Skye en mijn drie jaar oudere …
Nadat we al een paar testrondjes hebben gereden, proefritjes om te kijken of ik niet wagenziek zou worden of angstig voor het eendengeluid zou zijn, gaan ze vandaag voor het eerst dit jaar proberen met open dak te rijden. So far so good, dus dit moet me ook lukken. Koud hebben we het niet zonder …
Wat jullie nog niet weten is dat ik praktisch gediplomeerd hulp in de huishouding ben, oftewel h in de hh. Van nature ben ik nou eenmaal heel behulpzaam. Geloof je me niet? Oké, die stofzuiger vind ik een onzalige uitvinding. Die lawaaierige machine met een slang en een snoer waar ik niet in mag happen, …
Blijkbaar staat ons iets fijns te wachten op deze zonnige vrijdag, zo enthousiast als ze zijn wanneer we op een vrijwel verlaten parkeerterrein uit de auto stappen. Aan de riem, braaf naast lopen. Netjes stilzitten en dan pas oversteken. Jaja, ik heb al een boel geleerd. Komen we bij een grote berg, moet ik he-le-maal …
Dat was me een onrustig nachtje! Die wind die het glas in de sponningen deed rammelen, die boze wolven die door de schoorsteen loeiden terwijl de regenbuien tegen de ramen kletterden… wat een herrie om het huis, wat een kabaal! Eindelijk wordt het weer licht. Als ik wakker word, moet ik natuurlijk erg nodig plassen. …
Van socialiseren, zoals ze dat zo mooi noemen, kwam natuurlijk niets terecht toen ze in isolatie moesten. Zij niet naar buiten, ik ook niet. Ja, ik werd de tuin in gebonjourd als ik luid genoeg liet merken dat ik écht, heus moest plassen, maar verder kwamen we nergens en zagen we niemand. Wandelen moest ik …
Zoals aangekondigd gingen Zij en ik op cursus. Puppytraining. Dat was in deze bijzondere tijden makkelijker gezegd dan gedaan. Drie goed aangeschreven kynologenclubs werden gebeld en gemaild, zonder reactie. Toen één van hen na twee weken eindelijk contact opnam, waren de -overigens legitieme- smoesjes de lockdown, geen groepslessen, wachtlijsten vanwege alle coronapuppy’s en zo verder. …
Een poosje terug lag er ineens een berg wit spul in de tuin. Nou, dat was lachen! Ik kon eindelijk mijn speurneus gebruiken en neusballen met koude witte bolletjes. Springen met alle vier mijn ijsbeervoeten in de lucht en dan neerploffen in de sneeuw, rondjes rennen achter mijn zowat bevroren staart aan en ijsgekoelde keutels …
Drie weken ben ik nu bij mijn nieuwe gezin thuis. Zij hebben mij Ravi genoemd, dat is Sanskriet voor ‘Zon’. Zon hebben ze immers nooit genoeg en met mij haalden ze een zonnetje in huis. Mijn doopnaam, of stamboeknaam (haha, alsof je het over koeien hebt) is voluit Rum of Cotton’s Queen, zoon van Amber …
