The saga continues.
Bij die plensbui op de terugweg uit Limburg zwommen we letterlijk de Wijkertunnel in. Eindelijk zijn we het erover eens dat er, vóórdat we hier inderdaad mee naar Frankrijk willen, nieuwe voorbanden om moeten komen. Ik hou niet van het woord “moeten”, maar in dit geval maak ik een uitzondering. Op een winderige dinsdagavond rijden we met de voorwielen in de kofferbak van de Captur naar het magazijn van de ID/DS Club in Tull en ’t Waal waar we onder een regenboog arriveren. De bui is net voorbij getrokken.
Men rekende al op ons. Met twee man sterk duwen en trekken ze de oude banden van de velgen, verwonderd dat er geen binnenband in zit. Nieuwe banden, ditmaal echte Michelins mét binnenband, worden door de twee heren erom geplooid en daarna worden de wielen gebalanceerd. De twee afgesleten banden nemen we mee om zelf naar de stort af te voeren.
Tijdens het opmaken van de rekening somt Gijs allerlei items van de to-do lijst op. Een stroom van informatie over de stoelen, de bandenspanning voor en achter, welke radiatorkachelkraan en zo nog het één en ander vliegt mijn ene oor in en het andere uit. Als Gijs het maar onthoudt.
Omhuld door de stank van nieuw rubber rijden we in het licht van de zon die ondergaat in een uurtje terug naar huis. Woensdagavond zet Gijs de nieuwe banden eronder. Na dit snelle klusje heeft hij eindelijk een avondje vrij.












Een goeie gebruikte kachelkraan is lastig te krijgen, en nieuw is erg duur. Het advies is een kogelkraan tussen de waterslang van kachelradiator te zetten zodat de toevoer van warme water open of dicht gezet kan worden. Helaas heeft het magazijn die niet, via internet is zo’n kraan echter snel besteld. In mum van tijd is het kraantje in de slang bevestigd, nu kan de verwarming helemaal dicht gedraaid worden en geen warme lucht blijft uitstoten. Wat ’s zomers wel zo lekker is.
kraantje > kraantje dicht > kraantje open.



In mijn vorige verhaal vertelde ik dat het rubber van de vooruit in de bovenhoeken bleef wijken. Toen Gijs dat noemde bij het ID/DS Clubmagazijn zei men daarop: “Je had beter een origineel rubber kunnen nemen (nb: alleen bij de vereniging te krijgen)!” Mijn reactie was vanzelfsprekend: “Dat raam gaat er NIET MEER UIT!” Gijs beaamde dat, die voorruit gaat er de komende 50 jaar liever niet meer uit. Laten we thuis nou een stuk van een dikke rubberen mat hebben liggen. Gijs snijdt er met één van mijn beste Xenos-tomatenmesjes een reepje uit en drukt dat tussen de sponning en het glas. Geen gat meer te zien.
rubber wijkt > rubber wijkt niet meer


Voorts de stoelen, eveneens een ergernis hoe mooi ze ook lijken. De niet-originele hoofdsteunen, die we meegeleverd kregen bij het kopen van de auto, had Gijs weliswaar bevestigd alleen duwden de ijzeren staven waarmee ze in de rugleuning vastgeprikt zaten onze rug in een vreemde houding. Dat is voor een uurtje nog overkomelijk, bij lange ritten echter niet aan te raden. Je krijgt geheid last van je rug. Die hoofdsteunen gaan er weer uit, ook al is dat wat minder veilig. De fauteuils zijn so wie so erg slap en doorgezakt, ze bieden weinig tot geen steun. Gijs probeert de veren strakker te trekken met behulp van tie-wraps. Het helpt niet veel. Daar is op korte termijn echter even niets aan te doen. Er moet tenslotte iets op het to-do lijstje blijven staan. We gaan kijken of we via één Citroënonderdelen leveranciers aan nieuw schuimrubber kunnen komen om de vulling te vervangen door vers en hopelijk steviger materiaal.
Een handgreep voor boven mijn deur, om mij toch íets van houvast te bieden, is iets lastiger te bevestigen dan in de Dyane. Gijs buigt twee strookjes rvs om tot beugeltjes waar hij de handgreep aan schroeft waarna hij de beugeltjes tussen de binnen-dakrand en het binnen-dakrand-rubber klemt. Voilá, ik heb een handgreep. Nu alleen die stoelen nog en, voor de vakantie in elk geval, de achterruit en de achterzijruiten van zonne-folie voorzien zodat Ravi en de koelkast niet pal in de zon zitten. Dat kan gelukkig zonder de hele ruit eruit te hoeven pakken.
Voor nu zijn we geloof ik wel klaar…

