Het begon allemaal op een maandagmorgen toen ik weer eens op mijn kop in het bad hing om het vermaledijde ding schoon te krijgen. Na 24 jaar werd dat meer en meer een zware opgave. Slijtage van de toplaag van het bad, de vergane kit-rand, de uitgeslagen voegen en de kraan en douche die zo langzamerhand compleet verkalkt waren maakten dat het nooit meer écht schoon-schoon werd. Deze maandag was ik het dusdanig zát, dat douchen ín- en schoonmaken ván het bad, dat ik per direct stappen wilde ondernemen om het kreng eruit te slopen.

foto’s uit het album, april 2000 toen we de oude badkamer lieten installeren

Natuurlijk liep het niet met zo’n vaart. We waren máánden verder toen we in augustus eindelijk een vrij weekend vonden om naar een badkamerzaak in Heerhugowaard te gaan. Daar werden we geconfronteerd met rijen en rijen wastafels, een wand vol verschillende douchekoppen, vijftig dezelfde kasten met verschillende kleuren, slechts enkele schappen met tegels en drie soorten douchewanden. Hoe moesten we hier in vredesnaam iets vinden wat precies naar onze zin was? Afijn, we hadden iets uitgezocht wat het, bij gebrek aan beter, dan misschien zou kunnen worden en lieten een tekening en offerte maken.

Thuisgekomen zinde het ons toch niet. Alles leuk en aardig, maar dan moesten we nog steeds zelf achter een loodgieter, tegelzetter, stukadoor en andere vaklui aan. Gijs dacht dat hij het eruit slopen zelf kon doen, waar ik het niet mee eens was. “We zijn geen 25 meer, besteed je schaarse vrije tijd liever aan leuke dingen” was mijn redenatie. Na wat gesteggel was hij het wel met me eens.

De eerste winkel (zie ook kopfoto)

Het weekend erop togen we op de bonnefooi naar Schagen, naar een grote zaak die ons door diverse mensen was aangeraden. We struinden van het ene toonkamertje naar het andere, trokken een stuk of wat tegeltableaus uit de rekken, vonden de meest geweldige natuurstenen wastafels. Om te watertanden, maar zó totaal niet praktisch. Door de diversiteit van de opstellingen kregen we een veel beter beeld van wat we nou eigenlijk voor ogen hadden in ons ieniemienie spaatje dan bij de vorige winkel.

Die wastafel, zo’n kraan, die douche. Dat waren de simpele keuzes. Mijn oog viel op een bijzondere tegelwand, een jungle tafereel met zeskantige tegels. “Gijs, kom eens, ik heb een gek idee.” Tot mijn verbazing was hij er direct voor te porren. De zandkleurige tegels die ik op gevoel aanwees, bleken perfect aan te sluiten bij de jungle-tegels. Nog zo’n gek idee was de zogeheten organisch gevormde, verwarmde spiegel mét verlichting. Yes yes, het begon ergens op te lijken. Óp naar de tekentafel.

De keuzes in de tweede winkel

De offerte beviel ons en nog vóórdat we naar Frankrijk gingen hebben we die getekend. Na onze vakantie zouden ze dan iemand sturen die een inschatting van het werk zou maken. Die iemand bleek Ruben te zijn. Liefhebber en restaurateur van Amerikaanse oldtimers, pick-ups en motoren. De klik was er gelijk, de offerte was schappelijk. Dóen!

En toen begon het lange wachten….

Wordt vervolgd….

---