Ardennen naar Vogezen |

Dinsdags worden we rustig wakker worden en ontbijten net zo rustig: wachten tot de tent droog is. Om 11 uur zijn we klaar voor vertrek. Het wordt een bloedmooie dag; het bloemetjesgordijn behoedt ons voor een zonnesteek. Een even zonnig geel bankje nodigt ons op de koffie. Slingerend door de Ardennen koersen we af op een smokkelaars-grensovergangetje naar Frankrijk.

We stuiten op een déviation door het statige Longwy, zo zien we nog iets van die stad. Hierna slingeren we tot we op de A31 richting Metz uitkomen.

Na de drukte bij Metz en een détourtje via Pompey (aan de Moezel, dat wel) vanwege een dikke file bij Nancy, komen we op een rustiger snelweg richting Strasbourg. Bij Aire de St Rémy gooien we de tank en buik vol. Ook Ravi krijgt zijn zonnedak, anders is het niet uit te houden voor hem. Zon staat recht boven ons, het wordt behoorlijk heet in de auto. De rit duurt veel langer dan ik dacht. Of hoopte?

Om half 5 zijn we dan eindelijk op de camping Les Trexons in Gerbépal. Geen idee waar we nou weer terecht zijn gekomen. De ontvangst is erg hartelijk en het gekoelde welkomstdrankje komt meer dan gelegen. En dan zijn we aan het begin van de avond geïnstalleerd. Het was een lange, warme en vermoeiende dag.

De volgende dag komt de tent al vroeg op stoom onder de brandende zon. Bij het kroelen met Ravi vind ik iets verdachts. In de wei op 20 meter staan koeien, er lopen allerlei beekjes, het gras staat hoog: de teken tieren hier welig. Deze teek moet even wachten tot we ontbeten hebben. Daarna gaat Ravi op tafel. Gijs punnikt het al dode beest eruit, een wandelende teek kan direct doodgedrukt worden. Sterilon op het wondje, nieuw staartje in zijn pruik en ons mannetje is weer het hondje. Blijven controleren dus!

Ik verhuis tafel en stoelen naar de schaduw onder de bomen. We schuilen in het berkenbosje voor de verzengende zon. Wat een rust hier. Gijs haalt boodschappen terwijl Ravi de tent en mij bewaakt. We zitten stil en doen nix. Boven ons hoofd tikken de kramsvogels hun noodkreten op hun oude Remington, takketakketakketak. *)