Vrijdagmiddag. Roets-roets alles ingepakt, vroeg in de middag rijden we de straat uit. Eerst snelweg: Noord-Holland kennen we nou wel. Bij Vreeland gaan we de A2 af en kronkelen we verder. Vlak voor Breukelen gaat het dak open. Charmante route, majestueuze magnolia’s staan bij de landhuizen. Fonkelende waaiers bruidstooi, op een eeuwenoude stam. Adembenemend.

We komen dwars door Utrecht, ach, we hebben de tijd. Langs de Lek en Lekdijk tuffen we verder, met een pitstopje bij de Everdingse Waarden. Weids uitzicht over grasland eilandjes in breed water, met zowaar een enkele boot.

We overnachten in het sjiekdefriemel superdeluxe-maar-saaie van der Valk in Tiel. Met wederom een afhaalpizza van de plaatselijke Italiaan is het al met al een relaxte avond. Het ontbijt is veel te uitgebreid maar heerlijk met croissantjes en een meloen/ananas fruitbowl. Op de kamer koken we water voor de thermos en dan zijn we er helemaal klaar voor.

Achtervolgd door de Politie-eend zijn we een uur te vroeg in Horssen waar de jubileumrit van de 2CV Club zal starten. Vlak voor het startpunt vinden we een particulier landgoed waar we een rondje wandelen. Een kabouterbos, overal staan tuinkabouters, elfjes, smurfjes, hangen er kerstdennenappels met glitters in de boom, is er in een holle boomstam een miniatuurdorpje gebouwd. Supergrappig. We picknickelen met warme koffie en stroopwafels.

Horssen is een oud en authentiek dorp dat nu wordt overstroomd met 100 Atypes: zeg maar 95 eenden, 2 Mehari’s, 2 Dyanes, 1 AKA Eend, 1 LNA, 1 Burton en 2 Lomaxen. De lange rij slingert zich om de kerken de straatjes in. Meer is beter? Voor mij springt de oude, totaal gerestaureerde crèmekleurige eend eruit. Uit 1961, ribbelkap. Hij staat te blinken in de zon. Wat een bof, dit weer. En dat in maart.

We melden ons bij de feestcommissie, krijgen de routebeschrijving, een poster waar we stickertjes op provincies kunnen plakken van de desbetreffende jubileum-rit die we rijden en een minipotje confituur, net genoeg voor één beschuitje. Het thema van deze Maas-en-Waalrit is ‘Flipje’. Helaas staan de fruitbomen nog lang niet in bloei. Slechts de magnolia’s en de popcorn-prunussen schitteren in de zon.

We rollen het dak op en tegen twaalven klinkt het startsein. De route is in de tomtom ingegeven, we vertrekken direct om de meute voor te zijn. Een kilometer of wat verder rijden we een dijkje op waar een picknickbank staat. Hier stoppen we voor een snel koppie en ondertussen maak ik wat foto’s van de kluitjes auto’s die langskomen toeteren. Een rood eendje stopt, dat moet Els zijn, van de redactie. Eindelijk maken we in levenden lijve kennis.

We knorren door. Bij een aardig pleintje in een dorpje zien we een stoet wagens staan: het terras zit vol met clubgenoten. Wij stoppen niet, genoeg koffie op en geen zin om te pauzeren. We zijn hier om te rijden tenslotte.

In de route is een uitdaging opgenomen: een zandpad. Nietsvermoedend rijden we het paadje op. In de verte voor ons een oranje eendje, de rode eend van Els ergens achter ons. Weten wij veel dat er om de bocht een regelrechte zandverstuiving ligt? Een gigantische zandbak, met diep uitgesleten sporen: je reinste Dakar-rit. Gas! Vooral niet stilvallen! Al slippend schakelt Gijs terug naar zijn één en heel voorzichjes klimmen we uit het zand. Zohee, dat was spannend. Geweldige sensatie, daar houden we van. Vader en zoon in de oranje eend zijn blijven wachten aan het eind van het pad: zou de Dyane er wel uit komen? Opgelucht rijdt hij verder. Wij op onze beurt blijven even wachten tot ook de rode eend uit de stofwolken tevoorschijn komt.

Een paar gravelpaadjes vormen daarna geen enkele uitdaging meer, hoewel ze geestig zijn om te rijden. Dorpjes, een paar molens en hier en daar een gemaal. Het kronkelt en slingert. Af en toe komen we een clubgenoot tegen maar zo langzamerhand zitten we voor in de race ehh… rit.

Om een uur of drie zijn we in Horssen terug. Na een paar laatste foto’s en een praatje met de rit-organisator Edwin rijden we het eerste stuk al kronkelend naar Utrecht om even bij dochterlief thee te drinken. Gijs haalt een maaltijd bij de toko onder Yasmins flat en dan is het snelweg tot huis toe. Om 7 uur zijn we moe maar tevreden thuis. Lekker Indonesisch eten en dan verder he-le-maal niets meer doen. Morgen weer een dag.

---