Wat jullie nog niet weten is dat ik praktisch gediplomeerd hulp in de huishouding ben, oftewel h in de hh. Van nature ben ik nou eenmaal heel behulpzaam. Geloof je me niet?

Oké, die stofzuiger vind ik een onzalige uitvinding. Die lawaaierige machine met een slang en een snoer waar ik niet in mag happen, dat apparaat dat van die rare bewegingen maakt waar ik niet op bedacht ben…. Ze kan beter gewoon dweilen. Daar kan ik wel mee helpen, dan trek ik de dweil gewoon waar ik hem hebben wil, hoeft Zij niets voor te doen. Samenwerken noemen we dat.

Als Ze de was gaat vouwen, zet ik bij het straktrekken van de lakens een tandje bij, raap gevallen sokken op en schud de handdoeken los. Boven mijn hoofd bungelt ineens een broekspijp, die moet ik even terechtwijzen. Als alles gevouwen in de mand ligt, haal ik het er weer uit. Het kan vast nog netter.

Voor mijn Beveiligerscertificaat ben ik in opleiding. Zo leer ik bijvoorbeeld hoe ik de boodschappen in het winkelkarretje moet bewaken; buiten zou ik hard moeten trainen in het wegjagen van katten en kraaien maar die zijn niet interessant; en thuis heb ik samen met mijn vriend de deurstopper dagdienst als drempelwachter. Eén oor gericht op het huisspook, de krakende tussendeur, het andere oor gespitst op de koelkastdeur. Op den duur is het zelfs de bedoeling dat ik indringers in de gordijnen jaag maar daar moet ik nog flink op studeren. Ik vind iedereen namelijk even lief.

Buren-Hulp hoort ook tot mijn takenpakket. De buurkinderen zijn het binnen-zitten zat. Ze komen braaf aanbellen of ze als-je-blieieieft met me mogen spelen. In de tuin mat ik mijn kameraadjes helemaal af, werp ze omver en klim over ze heen. Als zij me uitlaten doen we wedstrijdjes wie het eerst bij het bankje is. Sjonge, wat kunnen die hard rennen! Ik speel een beetje vals door aan de riem voor en achter ze langs en tussen de benen door te sjezen. Moeten ze subiet een noodstop maken. Geweldig spelletje.

Naast dat alles ben ik een alles-inzetbare Zorg-Hulp. Hoe erg ze ook in de stress schieten wanneer ik iets sloop of mijn kont in het zand zet, ze moeten bijna altijd om me lachen. Dat verlaagt hun bloeddruk. Zelfs als ik lekker lig te slapen liggen ze in een deuk. Ja, dat ‘ha in de haha’ mag je gerust letterlijk nemen.

Zo gezond, een hond!

---