Ravi’s Journaal, 30 januari 2021 |

Op 8 januari, twee weken na het eerste bezoek, gaan we weer naar Houten. De vijf oudste pups, de kleinen van Maan, worden dezer dagen allemaal door hun nieuwe verzorgers opgehaald. Het Katoenen huishouden raakt al wat leger.

Gijs krijgt Muck, het kleinste reutje op schoot, ik het grootste, Rum. Als ik later de foto’s en filmpjes naar de kinderen stuur, stemmen ze unaniem voor ‘de mijne’. Wij laten de keuze echter aan Serena, die observeert het stel tenslotte de hele dag en kan daardoor het best inschatten welk hondje het best bij de volgende eigenaar gaat passen. Voor ons blijft het nog even spannend.

De tijd schrijdt voort. Er moet nog veel gebeuren voordat we ons hondebeest thuis kunnen ontvangen. De jongste zoon moet verhuisd worden, onze parketvloer wordt geschuurd en gelakt en daarna moet de woonkamer puppyproof gemaakt worden. Dat wil zeggen: alle overbodige tuttemerul veilig stellen, alle kabels wegwerken, stopcontacten veilig maken. Alsof je een huis voorbereidt op de komst van een kruipende peuter.

Internet wordt afgeschuimd op hondenspullen. Een bench met toebehoren, water- en voerbak, leuke speeltjes, een halsbandje, een riem, een autozitje en een tas om hem in te stoppen als we boodschappen gaan doen. Ook dit voelt als het inrichten van een babykamer. Natuurlijk overdrijven we schromelijk, zoveel spullen hebben we eigenlijk niet nodig. Maar het is zo leuk, shoppen voor de toekomstige spruit…

In die dagen krijgen we een telefoontje. Serena en Jurgen zijn tot de conclusie gekomen dat Rum Ravi zal worden. De kinderen hadden gelijk, zoals altijd. We zullen er een hoop plezier mee beleven: Ravi is veruit de grootste vreetzak, de ondernemendste en dus ondeugendste, actiefste doerak van het stel. We gaan wat meemaken wordt ons voorspeld. Het kan ons niet afschrikken.

Omdat Ravi zo ver voorloopt op de rest, mogen we hem bij het volgende bezoek op 30 januari al gelijk meenemen. Superspannend vind ik het. Bij de koffie krijgen we een bijzonder uitgebreide voorlichting over de verzorging van Ravi. Van het voer- tot uitlaatschema, van de vachtverzorging tot de inentingen, van zindelijkheid tot bench-training, van stamboom tot chipnummer. Het is echt teveel informatie, ik ga dat nooit allemaal onthouden. Daarvoor krijgen we ‘de bijbel’ mee. Een dik handboek dat met elke pup meegaat naar zijn nieuwe thuis. Hier staat werkelijk álles nogmaals in, zodat ik het altijd op kan zoeken.

Na een paar uur praten nemen we Ravi met ons mee. Serena en Jurgen knuffelen hem nog een keertje, voorlopig voor het laatst. Dat we elkaar weer zullen ontmoeten, staat bij voorbaat al vast. Doeg, tot weerziens!