Deze zonnige dagen zijn we er weer eens niet. Iedereen die ons kent, weet dan dat we er met de Dyane op uit getrokken zijn. Soms rijden we via een omweg naar een bestemming maar gewoon Noord-Holland verkennen doen we nog vaker. Toeren om het toeren. ‘Omdat het kan’ is tegenwoordig onze leus.

De weggetjes die we uit het blote hoofd rijden, hebben we nu allemaal wel gezien. We zien het vuurtorentje voorbij Andijk van verre aankomen, we weten bij welke drempels we gelanceerd worden. We kennen het Amstelmeer en het IJsselmeer en een rondje Friesland -Afsluitdijk heen, Houtribdijk terug- hebben we ook al gedaan. Het is hier allemaal niet zo spannend.

Bij het zoeken naar nieuwe wegen krijgen we hulp van de nieuwe tomtom. Eigenlijk is het een motor-routeplanner en dus uitstekend geschikt voor het toeren met de eend. Hier kloppen we in: ‘bereken spannende route’ en op goed geluk prikken we een paar tussenpunten om tot een mooi rondje te komen. De mate van kronkelen kun je instellen, evenals de hellingsgraad. Dat laatste kunnen we straks op vakantie goed gebruiken.

Zo verkennen we Twisk en Lambertschaag, komen we langs Valkkoog en Kolhorn en tuffen door Beemster en Schermer. En overal, hoe we ook wenden en keren, linksom of rechtsom belanden we steevast op de West-Friese Omringdijk. Of we nu via Enkhuizen rijden of uit Alkmaar komen, uit Medemblik of door Winkel, steeds is daar de dijk. De boerderijen, de watertjes, de beesten vervelen nooit. De zondagsfietsers wel.

De tegenligger heeft voorrang bij een wegversmalling in Wognum. Kijk nou! De prachtig gerestaureerde lichtblauwe Dyane (Bleu Camarque? of Crystal?) hadden we op facebook al langs zien schuiven, maar in het echt is het plaatje nog veel mooier. En dat gewoon bijna om de hoek. Wat verderop passeren we een topless kever. Net zo oud, net zo blauw. Bijna net zo leuk.

In Ursem worden we allerlei kippenbruggetjes over geloodst. Hopen dat er geen fietser aan de andere kant tegen de bult op zwoegt, gas geven en gaan. WOEIIIEIEIE!!! Met de gewone auto zouden we er niet over píekeren over zo’n smal gammel prehistorisch fietsbrugje te rijden, met de eend doen we dat. Heel gewoon.

Ik kan niet laten wat foto’s te maken bij de molens voorbij Rustenburg. Lastig genoeg om alles netjes in het kader te laten passen. Tijdens de meeste expedities heb ik het te druk met rondkijken en mooie pandjes en vergezichten bewonderen, dan denk ik niet aan fotograferen. Als ik een mooi beeld bedacht heb, zijn we er toch al voorbij.

Nu staat de eend een paar dagen op blokken. Nieuwe banden zijn al in huis, de velgen krijgen gelijk een opknapbeurt. Daarna kunnen we nog gauw een proeftoertje maken op 22 augustus en dan gaan we aftellen. Nog een paar weken. La France, on arrive!

---