‘Ik voel een blog aankomen’ zegt mijn lieve dochter wanneer ik op mijn knieën in het gras een paddenstoel zit te bekijken.

Het is herfst.

Tijd om los te laten, te laten gaan wat beknelt, wat verdord is laten vallen. Nieuwe kansen nog ongrijpbaar zwevend in de lucht.

Paddenstoelen als herfstbloemen sieren vrolijk het gras. Een boomstronk is nu een schildpadpaddenstoelstoel.

Alleen de rozen hebben weet nog van geen herfst. Vastberaden houden ze vast aan zon en zomer, negerend storm en regen.

---