Er zijn mensen die vragen: waarom toch wéér naar die camping aan de Middellandse zee, er is nog zoveel ander moois te zien?

Hoe kan ik die mensen nog overtuigen, na voorgaande verhalen, dat wij ons hier thuis voelen? We weten er blindelings de weg, we laten ons ieder jaar verrassen door veranderingen, huiveren bij verschrikkelijk moderniseringen en kijken vergenoegd naar de dingen die hetzelfde zijn gebleven. Het warme glinsterende zand, de blauwe zee, de hoge hemel, de vonken schietende golven onder de bloedhete zon, die prachtige natuur, de groene parasoldennen die om de zoveel jaar een bosbrand overleven, de geur van de garrigues*, het droge stof dat je laat niezen.

---

Er zijn mensen die de Côte d’Azur bij voorbaat te duur en te nep vinden.

Nou èn? Dat weet je van te voren en daar kun je rekening mee houden. Nee, we slepen geen mud aardappelen, pakken hagelslag of potten pindakaas mee.

De nep en de blingbling? Dat is iets om eens per jaar te gaan bekijken, alsof je naar de dierentuin gaat. Je vergapen aan de jachten in Saint Tropez, lachen om de mini-jurkjes die anorexia-slanke 60+ blondines dragen, je verbazen over de zonnebankbruine blote basten met het embonpoint** van een volgevreten gans, omhangen met gouden kettingen. Met open mond de etalages bekijken waarin de Tropeziennes damessandalen, te weten veredelde espadrilles, liggen te blinken voor bedragen waarvoor je de staatsloterij gewonnen moet hebben. Eén keer in het jaar een colaatje van 8 euro op een terrasje, met een gratis voorstelling van de supersnob. Dat alles is toch hilarisch?

---

Er zijn mensen die verzuchten: Zuid Frankrijk is toch veel te ver.

Hoe kan ik die mensen uitleggen dat dat er maar net vanaf hangt wat je onder ‘ver’ verstaat? Met de auto doen we anderhalve dag over 1450 km, een overnachting onderweg met een bed en ontbijt is ons goed genoeg. Willen we met de Dyane op vakantie, dan weten we dat we die afstanden niet halen. Dan doen we er langer over, stoppen we een paar dagen her of der en zien we wel wanneer we hier aankomen. Nemen we niet overal de tolweg, maar slieren we door dorpjes en zien zo nog eens wat van dat andere mooie Frankrijk.

---

Er zijn mensen die bij voorbaat puffen: Zuid Frankrijk is toch veel te warm.

Hoe kan ik die mensen geruststellen? Wij houden nou eenmaal van die warmte. Juist daarop hebben we ooit deze regio uitgezocht, hier is het altijd mooi weer. ‘Altijd’ met een korrel zout: zelfs hier stortregent het als een zondvloed uit zwarte wolken, het onweert bar, de mistral loeit langs de elektriciteitsdraden over de berg naar beneden en de temperatuur is van 32 ineens naar 16 graden gedaald. Dit zijn van die dagen dat je niets anders kunt doen dan een rondje rijden richting Bormes les Mimosas of St Tropez. Of met een gloeiend kacheltje in de tent naar de regen luisteren. Nooit langer dan een paar dagen, dan droogt de boel onder die hete zon weer snel.

---

Er zijn mensen die het niet begrijpen: zonder kinderen nog steeds naar de camping. Die mensen zeggen: joh, neem lekker een B&B, een hotelletje of desnoods een appartement.

Hoe kan ik al die mensen overtuigen dat wij nog steeds willen kamperen, met een tént nota bene? Op een plek die wíj uitkiezen en op die plek ons vakantiehuishouden kunnen inrichten zoals wíj dat willen. Zonder harde muren of terug-klappende deuren, maar een zachte opblaastent. Uit theeglazen drinken waar een lekkere emmer thee in kan, in plaats van uit supermarkt koffiekopjes. Met superdikke ruim 2 meter lange luchtbedden, in plaats van een lits-jumeau’tje van 1.20 x 1.90 met een kuil in de matras.

---

Er zijn mensen die niet begrijpen waarom we altijd ons hele hebben en houden, die grote tent, 5 parasols, 3-4 ondertentzeilen, 2 tenttapijten, de krukjes, de strandmatjes, en nog veel meer zooi, meeslepen.

Ikzelf behoor ook tot die mensen. Als we volgend jaar daadwerkelijk met de Dyane op pad willen, dan zal er in de paklijsten flink gesnoeid moeten worden. We zullen zien of dat lukt…

---

Over één ding zijn ‘die mensen’ en wij het eens: het hoogseizoen vermijden als het even kan. Nu de kinderen uit huis zijn en het onderwijsleven voorbij, gaan we níet in juli of augustus naar Zuid Frankrijk. Het is soms dan wel wat saai, al die grijze duiven en geen enkel kindergegiechel. Rustig is het in elk geval.

 

---

*)   het struikgewas en kreupelhout
**) buikje