Zij jullie het al zat? Wij nog niet..

Weerbericht: stralende zon met wat kleine wolken, frisse wind uit zee, ongeveer 25 graden. Ditmaal rijden we naar beneden, naar Gigaro, onder La Croix Valmer. Op de parking weet ik direct al gemeen mijn hoofd te stoten tegen een tak van het boompje waar we onder geparkeerd staan. Als de sterretjes zijn weggetrokken gaan we op pad, lekker struinen langs de zeekant. Niet langs het strand, o nee. Een klein stuk van het Sentier du Littoral*, het kustwandelpad dat ruwweg strekt van Hyères tot Nice.

Een pad vol rotsen, boomwortels, nieuwe traptreden en plankieren. Een oefening in mindful wandelen vaak: je kunt maar met één ding tegelijk bezig zijn. Kijken waar je loopt, de plek zoeken waar je je voet gaat neerzetten, de stap doen en voelen of je voet stevig staat, je evenwicht hervinden, de plek zoeken waar je je andere voet kunt neerzetten, soms met een beetje moed die stap wagen, voelen of je nog in evenwicht bent… en zo verder. Lopen en om je heen kijken is geen goed idee. Hoewel lopen en alleen maar naar je voeten kijken óók niet altijd een strak plan is, getuige de volgende tak waarmee mijn hoofd knalhard in aanraking komt.

Dennenhars geurt alom. Hoe kan het ook anders wanneer de grond bezaaid ligt met een dik verend tapijt van dennennaalden en wanneer je soms toegedekt wordt door de scheefgegroeide parasols.

Na elke stap wil ik stilstaan en

kijken,

………………kijken,

……………………………… kijken….

Zie dan toch dat prachtige uitzicht! Onnoembare kleuren blauw wisselen elkaar in golven af.

Boven Plage Brouis klimmen we naar de brede brandgang. Hier lopen we pal in de zon, de weg is breed en gelijkmatig. Op sommige stukken heeft de brand twee jaar geleden flink huis gehouden. Kale grijs gebrande bomen steken boven het nieuw opkomende groen triest af tegen de blauwe lucht. Het zal een paar jaar duren voor nieuwe dennen hier weer de heuvels bedekken met hun felgroene kruinen.

Deden we anderhalf uur over de heenweg, terug leggen we de weg in drie kwartier af. We klokken de flesjes water leeg en missen het uitzicht nu al. De bougainville lacht ons vrolijk uit.

---

* Een kustpad, oorspronkelijk gemaakt voor douane of kustwacht op de uitkijk naar smokkelaars. Tegenwoordig is de route grotendeels wandelpad. Het gebied waar wij lopen maakt deel uit van de Conservatoire du Littoral, een soort Natuurmonumenten die natuurgebieden aan zeekusten en meren beschermd.