Wij gaan naar Den Bosch toe |

Ontbijten doen we in de stad, met een Bossche bol, appeltaart en cappuccino’s. Op een terras op de markt zetten wij ons in de zon met het zicht op het raadhuis. Op het hele en halve uur draaien goudkleurige paardjes met ruitertjes hun rondjes in de gevel terwijl de heldere klok zijn slagen laat horen. We genieten van ons late ontbijt en hebben grote pret.

Helaas kunnen we niet de Sint Janstoren beklimmen vandaag, de basiliek zelf bezoeken we daarentegen wel. Een magisch bouwwerk met zijn schilderingen, kandelaars, glas in lood dat gekleurde lichtvlakken werpt op de banken en de vloer, de door vele duizenden voeten zijdeglad gesleten grafstenen. Juist als we weer buiten staan, galmt een gigantische klok het middaguur over de hele stad, zware dreunen die je in je lijf voelt doordringen.

We zijn op avontuur. Na enig rondvragen vinden we in een bastion het ticketkantoor voor een vesting-rondvaart. Snel halen we een patatje, een flesje cola gaat mee voor onderweg.

In een bootje fluisteren we door de grachten. Overal lage bruggen, onder een kerk door, langs de leerlooierstuintjes, voorbij wevershuisjes. Kijk hier, zie je dat, heb je daarop gelet en weet je wat dat is? De schipper-gids vertelt en vertelt. Geschiedenis komt tot leven.

Bij het ‘Bastionder’ stappen we uit. Het slangvormige kanon dat binnen staat heeft nooit gewerkt, een dure miskoop indertijd. In een opgegraven rondeel staan twee ladders voor wie er op de uitkijk wil gaan staan. Dat is Yasmin dus.

Rondom het bastion staan nog een paar kanonnen opgesteld. Vanuit het kleine park kijk je kilometers ver richting Vught. Hoge blauwe hemel, stralend witte schapenwolken boven veel groen. Het waterrijke landschap is een geliefd wandel-natuurgebied.

Varend door het Hellegat, een groot stuk van de Binnendieze dat overal onderdoor slingert, onder wegen, pleinen en huizen door, wordt het pikkedonker. Als een soort botsbootje schuren we ons langs de wanden. Vanaf de voorplecht wordt, begeleid door muziek, een film geprojecteerd, een interpretatie van de hel en de hemel door Jeroen Bosch. Duivels, vuur en demonen glibberen langs de wanden tot er vonken licht overblijven. Dan komt het engelenkoor in roze, blauwe en groene gewaden, sommige met een opgeheven vingertje. Dat dan weer wel.

Eindelijk is er licht aan het eind van de tunnel en na nog een paar bezienswaardigheden zijn we terug bij de opstapplaats.

IJsje? Tuurlijk, het is zomer. Wat bènne-me uit hè. Samen zijn we net een beetje gek, maar wel plezierig gek.

Slenterend trekken we verder ons plan. Zo langzamerhand hebben we hebben we aardig korte pootjes, we zoeken de parking weer op. Naar het noorden rijden om 5 uur? Ach, we zien wel in welke file we komen. Thuisgekomen stoppen een diepvriespizza in de oven en ploffen op de bank, nieuwe plannen makend voor een volgend weekendje weg.