De A2 is lang en saai. Long lonesome road, dat idee. Saai of niet, we rijden stevig door en zijn aan het eind van de middag in Den Bosch. We droppen de tassen in de kamer van het hotelletje en gaan de stad in: het moeder-dochter weekend kan beginnen.

Dwalen door een zondags-lege stad, wie doet ons wat. Achter het wild Varken door, dan via Achter het vergulde Harnas en zo nog wat Achter…straatjes komen we op de markt. De terrassen in het zonnetje zitten aardig vol.

Bij een Arabisch restaurantje bezetten we een tafeltje op de stoep. Simpeler kunnen we het niet verzinnen. Vooraf verrukkelijke mezze, allerlei hapjes, olijven, falafels, tuinbonen, platbrood, humus. Zalig, maar veel te veel. Gelukkig zit er ruim tijd tussen de gangen want alles is even lekker.

Vol verwachting vertrekken we met volle maag naar het Autotron in Rosmalen. Op het festivalterrein is het al een gezellige drukte. Omdat de tas erbij zo mooi roze is, schaffen we ons een ‘borrel-bag’ aan. Wat bènne-me uit hè!

Half in het water drijft het podium. Aan de andere oever liggen twee reddingsbootjes klaar, dat belooft wat. We hebben fantastische plekken, midden voor het podium halverwege naar boven. Hoe vermakelijk is het kijken en luisteren naar andere mensen terwijl de zon haar warmte begint te verliezen in de schemering. De lange broek en het plaidje onder onze billen zijn geen overbodige luxe.

Luister dan nu naar het verhaal van liefde, in een tijd vol haat…’ We kennen de tekst uit ons hoofd. Het intro met dit nummer houdt ons in de ban, totdat we in onze ooghoeken van twee kanten de bootjes met spelers aan zien komen varen. De zwemvijver is nu de Nijl, het klinkt heel logisch. De eenden en watervogels zijn nu ibissen, overvliegende zwanen kraanvogels. Met wat fantasie kom je een heel end.

De musical van Elton John en Tim Rice is vertaald door de pas overleden Martine Bijl. Woordkunstenares, ze verweefde bekende Nederlandse regels of uitdrukkingen, zoals ‘staan er wetten in de weg en [praktische] bezwaren’* of ‘het bange hart’**, in de liedteksten waardoor ze net even meer lading hebben gekregen.

Prachtige stemmen, samenzang en geweldige dansers. Energie barst van het podium. Na afloop golft dan ook een welverdiend, schijnbaar eindeloos applaus over de tribune.

Op de hotelkamer proosten we op de geslaagde avond. Er wordt nog lang nagepraat…



* Willem Elsschot – Het Huwelijk
**Rob de Nijs – Banger hart

%d bloggers liken dit: