Een heel gewone vrijdagmorgen. De nevel trekt op boven het bedauwde gras. Het is stil in huis, de klok tikt en de waterkoker suist. Een dampende kop earl grey.

Buiten is het windstil, geen takje beweegt aan de kale bomen. Een roodborst frut tussen het afgevallen blad, de kat van de buren hengelt in de vijver. Een koppeltje tortels zit kleumend dicht bij elkaar in de perenboom. Winter in aantocht.

Vandaag een dag waarop ik niets hoef en niets moet. Een dag zonder ingewikkelde keuzes. Er zijn geen beslissingen die niet tot morgen kunnen wachten. Vandaag laat ik de boel de boel. Een saunadagje.

Gewichtloos zweef ik in het warme kruiden-bad, mijn vingertoppen dansen op de waterlijn. Warm, vloeibaar, ontspannen begint hier de dag.

In de sauna adem in en adem uit, me mee laten voeren door de zachte muziek. De handen op mijn knieën wijzen omlaag, zorgen en zwaarte druppen uit mijn vingertoppen tot ze niet meer zijn dan denkbeeldige plasjes op de houten vloer. Ik voel hoe ik oplos tot alleen ik en mijn lijf nog bestaan. Ondanks het gezelschap ben ik alleen in mezelf.

Een paar rondes verder praten we bij het broodje en de muntthee over keuzes en besluiten. Vreemd steeds weer te merken dat ik zeker niet de enige ben die moet worstelen om uit een bepaalde situatie te komen. Die, net als ik deed, vragen stelt bij ‘wat dan?’. Die oplossingen zoekt voor de toekomst en daarbij voor dilemma’s komt te staan.

Hoe mooi is het dan als je in alle rust ontspannen hierover kunt praten, samen kunt dubben. We kennen elkaar al zo lang, vanaf het schoolplein van de kleuterschool van onze kinders hebben we al zo veel meegemaakt. Uiteindelijk kiezen we toch allemaal ons eigen pad. Mijn keuzes zijn de hare niet, al zijn er overeenkomsten.

Zomaar een heel rustige dag, waarop niets hoeft en alles mag. Zo’n dag om los te laten en vrij het weekend in te gaan. Een dag om reserves op te laden voor week die daarna te wachten staat. Zomaar een fijne dag.

---