Op 4 februari, een kleine tien maanden geleden, ben ik gestart met verhalen te plaatsen op deze website… en dit is het honderdste stukje dat verschijnt.

Honderd rollende knikkers die vertellen wat ik beleefd heb. Honderd dingen die me bezig hielden. Honderd glanzende glazen stuiters, zomaar spelerij in de ruimte.

Verhalen over alledaagse zaken, de mensen, de vrienden, vriendinnen, familie en kinderen, de Hollandse luchten, de natuur. Soms grasduinend in -heel- oude foto’s omdat ik op dat moment niets anders voorhanden heb. Schrijvenderwijs voor me uit filosoferen.  Alles wat voor mij belangrijk is, hoe saai en burgerlijk ook.

Ik houd van het beschrijven en al doende herbeleven van een belevenis of een bijzondere dag. Schrijven is mijn ‘eigen aardigheid’ complimenteerde iemand me. Een eigenaardigheid waar ik blij van word en waar ik stiekem ook wel trots op ben.

Dit schrijfritme hoop ik vol te houden, om mijn vingers soepel en mijn geest lenig te houden, de taal niet te verleren. De miniaturen en haiku’s worden ook nog geregeld aangevuld, neem gerust een kijkje op de rest van de site. Soms kan ik in weinig woorden méér kwijt.

 

---