Tijd, een merkwaardig fenomeen.

Toen we indertijd vertelden wanneer we zouden vertrekken, was veelal de reactie: ‘zó snel al!’ Terwijl voor ons de tijd króóp, we wilden weg.

Dat we zeiden: ‘het is voor minimaal een half jaar, misschien langer’ was dat naar ons gevoel heel kort, terwijl het anderen een eeuwigheid toescheen.

Halverwege leek elke week mij er één teveel. Tussentijds gebeurde er zoveel waarover ik niet eens geschreven heb en toch leek er geen eind aan de dagen en weken te komen. Behalve de leuke weekenden waarin we de toerist uithingen, die gingen te snel voorbij.
Angkor Wat… ik had er nog veel langer willen blijven.
Anderhalve dag Bangkok? We zijn het allemaal eens, dat had veel langer mogen duren.
Drie uur op de fiets? Te kort.
Drie uur in de auto daarentegen duren oneindig lang.

Voor de thuisblijvers is het vakantietijd, veel zijn er zelf op reis. Voor hen vliegt de tijd. Heel herkenbaar dat je aankomt op je reisbestemming en gemakzuchtig denkt: ‘joh we hebben nog drie weken, morgen weer een dag’. En dan na twee weken erachter komen dat je nog geen enkele van je plannen hebt uitgevoerd. Mai pelai, tant pis, jammer dan. Volgende keer misschien. Of toch proberen nog zoveel mogelijk te proppen in de week die je rest?

Dit keer hadden we ruimschoots méér de tijd dan een paar weken en was het verlanglijstje niet eens zo lang. We hadden alleen de weekenden om aan al die wensen te kunnen voldoen, voor sommige bestemmingen was dat absoluut te kort.

Nu hebben we de knoop doorgehakt en loopt de termijn binnenkort ten einde. Mensen vragen: ‘wanneer komen jullie terug?’ En wanneer we dan dag en uur noemen, reageert men -gelukkig veelal blij- ‘dat is al snel!’

Eventjes leken de dagen te kort om alles te kunnen uitwerken wat ik in klad had bedacht en geschreven. Nog één weekendje weg, naar Chiang Mai. Weer ‘thuis’ slaat dan het aftellen toe. Voor Gijs lijkt de tijd nu in een zucht voorbij te vliegen, terwijl voor mij de tijd zo traag als stroop door een theezeefje glijdt.

Terug naar tijd, het wonderlijke elastieken begrip. Tijd wordt in Nederland altijd hardvochtig serieus genomen. Ook door mij, ik geef het toe. Deadline is deadline, afspraak is afspraak en te laat komen taboe. Tijd is geld.

Maar als je het goed beschouwt -daar heb ik nu, ja, de tijd voor- zie je iets anders.
Tijd is voor iedereen een andere beleving.
Tijd staat niet stil, tijd ademt, is constant in beweging, vloeibaar, kneedbaar.
Ogen open. Tijd. Lucht. Leegte. Adem. Ruimte.

---