Om half 7 gaat de wekker. Na het ontbijt kunnen we op pad, het fietsavontuur tegemoet. Dit hebben we tien jaar geleden gedaan, nu willen onze kinderen dat her-beleven. Ikzelf ben daar minder zeker van…

Co van Kessel, de fietstour organisatie, zit op loopafstand van het hotel. Het geel, van het reclamebord aan de gevel, de honderden fietsen en de shirts van de medewerkers, knalt je van verre tegemoet.

Uiteraard is de man achter de balie een Nederlander en de gidsen ‘Sandra’ en ‘Dear’ spreken goed Engels en hebben een komisch gevoel voor humor. ‘Gaan met die banaan’ is er zo één, of ‘pas op je hóófd’ bij het instappen op de ‘folly’ oftewel de ferry naar de overkant.

We stoppen als eerste bij de Kwan Yin shrine in Chinatown. Het Chinese beeld is uit teakhout gesneden en naar men vermoedt 800-900 jaar oud. In 1958 is ze in deze schrijn geïnstalleerd. Sandra legt uit dat het Chinees Boeddhisme vele boeddha’s en boddhisatva’s kent, waaronder Kwan Yin, godin van de barmhartigheid en de Buddha of Medicin. De Stichting, Tien Fa foundation, bestaat sinds 1902 en is daarmee de oudste liefdadigheidsorganisatie in Bangkok. De stichting voorziet in medische verzorging voor de nooddruftige medemens, de gebouwen rondom de schrijn herbergen ziekenhuis faciliteiten.

We fietsen kriskras over markten, slalommen door steegjes. Over de vismarkt en de bloemenmarkt waar we van Sandra uitleg krijgen waar de bloemen en het fruit voor gebruikt worden. Voor ceremonies, zoals binnenkort ’s konings 66e verjaardag, versieringen in tempels en voor offerandes voor Boeddha. Je koopt dan bijvoorbeeld een setje bamboe en vruchten of betelnoten voor de huisgeesten.

Dear, die als bezemwagen fungeert, scheurt af en toe langs om de hele sliert veilig achter elkaar drukke kruispunten te laten oversteken. De eerste straten fiets ik vreselijk onzeker wiebelend, maar allengs gaat het beter. Mijn fiets staat onzinnig, maar lekker veilig, afgesteld zodat ik met twee voeten tegelijk op de grond kan staan. Zo rijd ik ongeveer met mijn knieën in mijn oren, ik vind het wel helemaal prima. De laatste stukken zitten we steeds in de voorhoede, wat eigenlijk veel fijner -want dóór-  fietst.

Nadat we weer met de ferry zijn overgestoken, stoppen we bij Wat Kalayanamit, wat de afkorting is van Wat Kalayanamit Woramahawiharn. De tempel stamt uit 1825 en heeft de grootste zittende gouden boeddha van Bangkok: bijna 15 meter hoog. Ik sla 3x op de bel, for good luck. Hij heeft een prachtige diep-bronzen galm.

Het is erg grappig dat er in die wijk vanwaar we vertrokken alleen Nederlands en Vlaams gesproken wordt, er op elke pier groepen met gele fietsen staan en er zelfs in longtail boten rijen fietsen staan die met hun berijders door de khlongs scheuren. Allemaal door één Hollander, Co van Kessel, met een visie indertijd bedacht en met zijn partner opgezet.

We stoppen ergens voor ‘drinks en snacks’. Een koude cola gaat er wel in, net als de zoute chips. We krijgen een lesje ‘hoe open je een mangosteen’ waar uit de borstelige schil een soort knoflookvormig bolletje tevoorschijn komt dat een lychee-achtig smaakt. Weer wat geleerd.

Tijdens deze stop legt Sandra een heleboel uit: over het schoolsysteem, de kosten, de minimumlonen, hoe opa en oma voor de kleinkinderen zorgen als pa en ma aan het werk zijn. Het shopje waar we nu pauzeren, is van een oude vrouw die van een heel klein pensioen moet rondkomen. De rest moet ze met dit buurtwinkeltje bij elkaar scharrelen.

Om 11 uur is de tour helaas al afgelopen, ondanks mijn twijfels vooraf heb ik genoten. We leveren de fietsen in en wandelen naar het hotel terug. Hempje en short aan, wat opfrissen, afrekenen en dan gaan we op zoek naar een privé longtail boat die ons kan rondvaren.

Gemoedelijk knetteren we zo een paar uur door de khlongs, de oude grachtenwijken en achterbuurten van Bangkok. Passeren zo diverse tempels, badderende mensen, veel vissen en een aantal varanen. Wat een rare beesten. Wat een leuk, gezellig ongepland avontuur.


Foto’s © met dank aan Gijs en Yasmin.


Een paar foto’s uit de oude doos, december 2009. Just for fun:


%d bloggers liken dit: