Dit wordt een heel gewoon Hollands weerpraatje voor bij de koffie. Een kort praatje maar, geen meteorologische statistieken. In volgende verhalen zal ik proberen niet steeds te herhalen dat het zo warm is, dat weten we nou wel.

Want warm is het nou eenmaal, voor Hollandse begrippen. Je went eraan, al moet je misschien geen steile trappen gaan beklimmen. De temperatuur schommelt overdag tussen 30-34 graden en ’s nachts is het ongeveer 28 graden. Luchtvochtigheid tussen 70 en 95%, meestal in elk geval rond de 80%. Onnodig te vermelden dat je, vanaf het moment dat je naar buiten stapt tot je weer ergens in de airco bent, van top tot teen met een laagje zweet bedekt bent.

De airco hebben wij alleen ’s nachts in de slaapkamer aan en een enkele keer in de woonkamer als we daar eten. Verder zit ik altijd buiten, op het balkon met eventueel de ventilator erbij. Door dat windje is de ‘gevoelstemperatuur’ een stuk aangenamer. Belachelijk woord. Het blijft even warm.

Meestentijds is het bewolkt. Op dagen dat er slechts een paar wolken zijn, zit de zon zo hoog en recht erboven dat ze geen schaduwen werpen. Ik heb het nog geen enkele dag onbewolkt strakblauw gezien.

De hoge luchtvochtigheid geeft met de regelmaat van de klok een bui, zo rond lunchtijd. En dan is het blijkbaar nog geeneens regentijd. Het zijn over het algemeen korte felle buien van ruim een uur met dikke vette druppels die in no time de straat blank zetten.

‘Goed voor de tuin’ zou Ma zeggen. Al ben ik bang dat de tuin weggespoeld is tegen de tijd dat ze uitgesproken zou zijn.

En als de bui er echt zin in heeft, duurt het de hele dag en de volgende. Riool stroomt over, wat de geurbeleving zeg maar gerust intensiveert. Bronstige kikkers verschansen zich als het water zakt luidkeels loeiend in de galmende putten wat de nachtrust niet ten goede komt. Zie het weer slaat om.

In de afgelopen weken heb ik meer onweer meegemaakt dan ooit tevoren. Ik geniet bijna dagelijks vanaf het balkon van de knetterende schouwspelen. Een enkele keer slaat er een bliksemschicht met een harde knal ergens in. Dan schrik je effies. Gevaarlijk is het echter niet: er staan veel, en veel hogere, flats dan de onze om ons heen.

Het onweer gaat in het donker nog achter elkaar door, in de verte achter de bewolking boven zee. De bijbehorende donder rolt ongehoord weg in de ruimte. Het weerlicht maakt muziek: flitsje hier, huppel daar, temperende wolk en ga zo maar door. Ja, bij het aanschouwen van dit lichtspektakel zou je wensen componist of dirigent te zijn. De partituur wordt voor je ogen uitgetekend in punten en strepen, crescendo’s, loopjes en tromgeroffel, flierende fluiten en hobo’s, piano-gehamer. De bewolking als de lage contrabas, de ondertoon, de grond waaruit het concert opvlamt. Zichtbaar maar onhoorbaar klinkt het niet lieflijk en harmonieus, maar dissonant, opwindend, opzwepend. Eindeloos repeterend, grillig als duivelse dansen.

Vooruitzichten voor de komende dagen: het blijft wisselvallig, licht tot zwaar bewolkt, gemiddelde temperaturen, nu en dan een bui en elke dag onweer.

Schenk nog maar een bakkie koffie in en laten we dan over wat anders praten. Hebben jullie nog iets leuks meegemaakt de laatste tijd? Vertel!

---