Hier vlak in de buurt staat een orthodox kerkje. Ik heb geprobeerd erachter te komen waarom deze buurt een Russische enclave lijkt te zijn, maar het is me nog steeds niet duidelijk. Naïef als ik ben zie ik het verschil niet tussen toeristen, zakenlieden of gelukszoekers, drugsbaronnen, maffiosi. Het zal van alles wat zijn.

Opvallend is dat de Thai in Pattaya eerder Russisch lijken te spreken dan Engels. Met mijn naam kom ik bij de meeste gelegenheden gemakkelijk weg, die kennen ze. Verwachten ze ook dat ik Russisch lees, spreek of versta. Dat doe ik helaas niet.

Bizar, zo’n Russisch gebouwtje hier in Thailand. Het is niet echt mijn ding, maar het ziet er mooi uit. Waar ik bij de Wat eerder op een gesloten hek stuitte, kan ik deze kerk vrij binnengaan. Er is niemand, geen mens die op me let.

Binnen is het heel donker. Ik kan er geen touw aan vastknopen, al die aparte ruimtes. Overal bladgoud en schilderingen die ik niet kan onderscheiden. Geen gevoel van rust, stilte, leegte. Er is niemand die ik om uitleg kan vragen.

In de toren hangen zeven mooie bronzen klokken die elke zondag in complete harmonie hun melodie laten klinken.

Dit Russische kerkje is een koekoeksei.

---